taken
Waterdierenartsen zijn erkende dierenartsen die gekwalificeerd zijn om een breed scala aan mariene soorten te diagnosticeren en te behandelen, waaronder vissen, zeezoogdieren, zeeschildpadden en andere dieren in het wild.
De typische routine voor een aquatische dierenarts kan variëren, afhankelijk van het specifieke type patiënten dat zij verantwoordelijk zijn voor de behandeling.
Algemene taken omvatten het uitvoeren van basisexamens en evaluaties, het geven van routinevaccinaties, het nemen van monsters van bloed of andere lichaamsvloeistoffen, het aanbevelen en distribueren van voorgeschreven medicijnen, het observeren en evalueren van gedrag, het hechten van wonden, het uitvoeren van chirurgische procedures wanneer nodig, het uitvoeren van vervolgonderzoeken na behandeling, het nemen van röntgenfoto's of sonogrammen en het begeleiden van veterinaire technici of ander ondersteunend personeel.
Het is gebruikelijk voor dierenartsen in het water om een week van vijf tot zes dagen te werken, waarbij extra wachtdiensten een mogelijkheid zijn, afhankelijk van de specifieke aard van hun praktijk. Werk kan te maken hebben met het werken met dieren in grote tanks die buiten kunnen zijn en de dierenarts blootstellen aan wisselende temperaturen en weersomstandigheden. Veel aquatische dierenartsen hebben scuba-certificering en sterke zwemvaardigheden waarmee ze dieren in hun leefgebied kunnen observeren en helpen. Ze kunnen ook werken met dieren in ondiepe behandelingsbaden en tanks met de hulp van trainers, houders of ander personeel.
Carrièremogelijkheden
Waterdierenartsen kunnen in de privépraktijk werken, maar ze werken het vaakst voor aquacultuurfaciliteiten, aquaria, dierentuinen, musea en mariene parken. Ze kunnen er ook voor kiezen om een gemengde praktijk uit te voeren, waaronder het verzorgen van andere exotische soorten of dieren in het wild.
Dierenartsen kunnen ook werk vinden als vertegenwoordigers van farmaceutische bedrijven , hoogleraren of pedagogen, militair personeel, onderzoekers of inspecteurs van de overheid.
Onderwijs en training
Alle aquatische dierenartsen moeten met succes afstuderen met een diploma van doctor in de diergeneeskunde (DVM) van een geaccrediteerd programma , dat wordt behaald na een strenge studie met zowel kleine als grote diersoorten. Sommige scholen, zoals de Universiteit van Florida, bieden een track over de gezondheid van waterdieren als onderdeel van hun DVM-programma. Er zijn momenteel 30 erkende hogescholen voor diergeneeskunde in de Verenigde Staten die een DVM-graad aanbieden.
Na het voltooien van hun studie moeten dierenartsen slagen voor het North American Veterinary Licensing Exam (NAVLE) om een vergunning te krijgen om diergeneeskunde te beoefenen. Ongeveer 2.500 afgestudeerden slagen voor dit examen en gaan elk jaar naar het gebied van diergeneeskunde. Eind 2012 waren er in de meest recente beschikbare AVMA-werkgelegenheidsonderzoeken 97.111 dierenartsen werkzaam in de Verenigde Staten.
Dierenartsen kunnen ook bordcertificering nastreven, wat een aantal extra jaren van praktische training en testen inhoudt, onder toezicht van topprofessionals op een speciaal gebied. Na het voltooien van de vereiste ervaring, moet de kandidaat slagen voor een uitgebreid onderzoek om de diplomatieke status op het gebied van specialismen te bereiken.
Momenteel wordt een specialiteit van zoölogische geneeskunde erkend, die een optie voor aquatisch certificaat omvat. Een certificeringsprogramma voor vispathologie is ook beschikbaar via de American Fisheries Association.
Professionele verenigingen
De World Aquatic Veterinary Medicine Association (WAVMA) is een professionele lidmaatschapsgroep die in 2006 werd opgericht als een hulpbron voor dierenartsen, technici, studenten en anderen met interesse in aquatische diergeneesmiddelen. De WAVMA zet een conferentie over bioveiligheid op het gebied van aquacultuur op en biedt verschillende leden de mogelijkheid om vervolgonderwijs te volgen.
Salaris
Hoewel het Bureau of Labor Statistics (BLS) de salarisinformatie voor afzonderlijke veterinaire specialiteiten niet uitsplitst, bleek uit het loononderzoek dat het mediane loon voor alle dierenartsen in mei 2010 $ 82.040 bedroeg.
De winst varieerde van minder dan $ 49.910 voor de laagste tien procent van alle dierenartsen tot meer dan $ 145.230 voor de top tien procent van alle dierenartsen.
Dierenartsen die door de AVMA zijn gecertificeerd voor een bepaald specialisme (zoals zoölogische geneeskunde, oogheelkunde, oncologie, chirurgie) verdienen over het algemeen aanzienlijk hogere lonen als gevolg van hun voortgezette opleiding en ervaring.
Werkvooruitzicht
Volgens gegevens verzameld door het Bureau of Labor Statistics, wordt verwacht dat het veterinaire beroep in een veel sneller tempo zal groeien dan het gemiddelde voor alle beroepen - met een snelheid van bijna 33% van 2008 tot 2018. Het beperkte aantal afgestudeerden van dierenarts programma's zullen uitstekende arbeidsvooruitzichten bieden op het gebied van diergeneeskunde. Aangezien de meeste nieuwe afgestudeerden de praktijk van kleinvee of grote dieren betreden, moeten de vooruitzichten op een baan voor dierenartsen in waterdieren en dieren in het wild behoorlijk goed zijn.
Als gevolg van de zich snel uitbreidende aquacultuursector en de sterke belangstelling van de bevolking voor mariene parken en aquaria, zou de vraag naar aquatische veterinaire diensten in de nabije toekomst met een gezonde snelheid moeten blijven toenemen.